Kaf van het koren, wat een proces!

Ik was er even niet. Ik was onzichtbaar en vrij onbereikbaar de laatste twee weken.

Voor mij vanuit het niets viel ik in een zwart gat. Een diepe put. Ik wist niet hoe ik daar kwam en al helemaal niet hoe ik er weer uit moest komen. Ik heb ALLES van de afgelopen tijd kapot lopen analyseren in mijn hoofd, ik heb gelezen, geslapen, gehangen, gelegen en gehuild. 

Hoe kon dit nou? 

Ik heb het toch op de rit? Ik ben toch goed bezig, ik ben toch aan het bouwen, ik voelde me zo zeker, ik ga toch de goede kant op? Dit is toch wat ik wil? 

Zo voelde het opeens niet meer. Niets meer. Wat ben ik aan het doen, waarvoor doe ik dit allemaal, het heeft geen zin, het komt niet goed, ik kan niks, ik weet niks, ik wil niks.

Laat alles maar zitten. Laat de hele wereld maar zitten. 

Zo, dat was heftig. Die onverklaarbare gedachtes. Het voelde soms even als mijn burnout van tien jaar geleden. Heb ik dan nu weer een burnout?! 

Hou ik mezelf dan zó voor de gek?!

Dikke tranen. 

Ja, zei mijn vriend, maar je hebt ook nogal wat meegemaakt de afgelopen tijd. 

Dat zal best, maar zo voelde het helemaal niet. Dit kon ik prima dragen, dat was een vast weten in mezelf. Wel een goede opmerking, want zo kon ik het checken bij mezelf. Dat was het dus niet. Maar wat wel? Zit ik dan helemaal op het verkeerde pad? 

Ik kwam er niet uit. Weer huilen. 

En toen appte een vriendin, hoe het ging. 

Ik deed eerlijk uit de doeken hoe depressief ik me voelde, want ik wist dat zij iemand was die dit kon dragen. Sterker nog, ze zat precies in dezelfde fase appte ze terug. We gingen bellen. We moesten door de tranen gewoon lachen om de absurde situatie. Heerlijk, iemand die het begrijpt en dan gewoon dom grapjes erover kunnen maken. Om je daarna weer poep te voelen met tranen, maar wel gedeelde poep. 

Dat scheelde al een hoop. 

Een astrologe waar ik 'toevallig' een afspraak mee had maakte deze situatie eindelijk acceptabeler en behapbaarder voor mij. Haar woorden en uitleg gaven wat pootjes aan de hele situatie.

Ze begon met:

'Alles heeft de perfecte timing.' (Dit ging nog over dat het theewater op precies het goede moment klaar was, maar eigenlijk begon haar wijsheid hier al) 

'Alle verbindingen, alles wat je dacht aan basis te hebben, zoals talenten, normen, waarden, wat je hebt neergezet, is weg.

Er gaat een ommekeer plaatsvinden en daarvoor moet eerst voor je gevoel alles worden afgebroken. Ook de hele fundering, want anders komt er weer iets soortgelijks voor terug. En dat is niet de bedoeling. 

Te lang heb je je geconformeerd aan anderen, de maatschappij, wat er verwacht werd. En dat... Is nu helemaal klaar. 

Op dit moment zit je in de bouwput. 

Astrologisch gezien loop je precies goed, want zo rond het 42e levensjaar gebeurt dit bij mensen.

Het is een hele transformatie, die je niet ziet aankomen. Transformaties zie je nooit aankomen, anders had je er invloed op en dan had je het niet gedaan.' 

Nou dat klopt. Als een rups werd ik voor mijn gevoel in de cocon geduwd. Zo, ga hier maar eens even inzitten. 

Ja, dat kwam mij dus mooi 'even' niet uit, ik sta midden in mijn leven! Hallo! Het is hier donker, ik kan hier niks, het voelt niet fijn!

Ik kreeg wat fijne tips mee van de astrologe en er kwam een soort rust. 

Ik ben niet gek, ik hoef niks te analyseren, het is wat het is, het hoort erbij, zoek ankertjes door de dag, eten, slapen, en laat maar gebeuren.

'Het is een ontdekkingsreis van je leven, net als toen je drie, vier jaar was. Het kind in je leidt je naar binnen, naar je innerlijke volwassenheid. Het gaat om dieper innerlijk zijn. Welke plek mag ik in de wereld innemen? Relaties, vrienden, groeien uit elkaar. Niet makkelijk maar schiet niet in de angst. Laat maar gebeuren. Je scheidt zo het kaf van het koren. Met alles. Dit is de bedoeling' 

En zo zei ze nog een heleboel, maar de kern was duidelijk.

Dit stond dus al in de sterren. Kun je geloven of niet, maar als zij zonder enige kennis en informatie vooraf in de eerste zin al zo de spijker op de kop slaat hoef ik geen verder bewijs. 

Eerst geloven, dan zien, toch? 😉

Wat ik alleen niet snap, is dat puberteit, overgang, midlifecrisis allemaal bekende begrippen zijn waarvan je weet dat je ze kunt verwachten. Hoort erbij, je bent niet gek, gewoon doorheen. 

Maar... wat is dít dan?? Had iemand me dit niet even kunnen vertellen? Of is dit dan die midlifecrisis? 

In ieder geval: Ben je nog geen 42, zet 'm vast even in je agenda ->Transformatie op komst! 

Dan ben je vast iets op de hoogte als je zomaar in de bouwput wordt geduwd.😇

En over de opbouw, ik houd jullie natuurlijk op de hoogte 🏗️ 🕌

(en dan deze kaart trekken: METAMORPHOSIS)